„Eragon”
to powieść fantastyczno-przygodowa napisana w 2002 roku przez piętnastoletniego
Christophera Paoliniego. Można w niej dostrzec nawiązana do wielu innych
lektur, na przykład do „Władcy Pierścieni”. Sam Paolini napisał natomiast w
wywiadzie, że napisanie książki było dla niego wielkim sukcesem, ale nie
dokonał by tego, gdyby nie pomoc jego rodziny, przyjaciół, fanów, itd., jest
więc to praca, której powstanie obserwowało wielu krytyków. Nawet sam Piotr
Bartkowski z tygodnika „Newsweek Polska” był zaskoczony dziełem, pisał że:
„Zaniepokoiłem się, gdy przez cały wieczór z pokoju mojego syna nie dochodziły
żadne odgłosy. Zasnął? Nie, czytał Eragona” - lepszej recenzji chyba nie trzeba!
Czego dotyczy fabuła „Eragona”? Otóż piętnastoletni chłopiec z farmy, podczas
polowania znajduje niebieski, lśniący kamień, który okazuje się smoczym jajem.
Chłopiec wychowuje smoka i nadaje mu, a raczej jej, imię Saphira. Po pewnym
czasie jednak jest zmuszony do ucieczki ze swojego domu i podróżowania po
tajemniczej mu krainie Alagaesii, wraz
ze smoczycą i tajemniczym bajkarzem. Z czasem bohater postanawia stawić
czoła wielkiemu i niepokonanemu do tej pory tyranowi i nieuczciwemu królowi
Galbatorixowi. Czy uda mu się go pokonać, czy może mroczna ręka króla zdławi
wszelki opór?
Bezapelacyjnie Eragon to bardzo wciągająca
ksiażka, której fabuła skrywa wiele tajemnic. Fascynujące jest czekanie na to,
by wyszły na jaw. Książkę gorąco polecam,
zwłaszcza, że jest dotąd jedyną, którą przeczytałem w jeden tydzień, a ma aż 450 stron.
Bartosz Zgódka, kl. Ic